Тақриз ба фарҳанги дузабонаи проф. С.Сулаймонӣ бахшида шуда, дар он вежагиҳои лексикографии ин фарҳанг ҳамаҷониба таҳлил шудааст. Муаллиф бар он ақида аст, ки С.Сулаймонӣ бо ин фарҳанги хеш, ки дар таърихи лексикографияи муосири тоҷикӣ асари мунҳасир ба фард аст, анъанаҳои фарҳангнависии форсӣ-тоҷикиро, дар мавриди таҳияи фарҳангҳои дузабонаи арбӣ-тоҷикӣ, аз нав зинда ва ба принсипҳои фарҳангнависии ҷаҳонӣ мутобиқ кунонид. Бо дарназардошти ин нукта ва заҳмату нақши муассири муаллифи фарҳанг муқарриз ӯро “эҳёгари суннатҳои фарҳангнигории тоҷикӣ” маҳсуб медонад. Дар тақриз вежагиҳои ин фарҳанг ва навовариҳои муаллифи он бо мисолҳои мушаххас исбот карда мешавад.
лексикография, фарҳангҳои дузабона, проф.С.Сулаймонӣ, фарҳанги арабӣ-тоҷикӣ, фарҳангнигории арабӣ, анъанаҳои фарҳангнигории форсӣ-тоҷикӣ
1. Белкин В.М. Арабская лексикология. - М.: МГУ, 1975.- 200 с.
2. Виноградов В.В. Избранные труды. Лексикология и лексикография. – М.: Наука, 1977. -312 р.
3.Ғиёсов Н.И., Оқилова М.А. Аз таърихи тадвини фарҳангҳои дузабонаи тоҷикӣ-русӣ ва русӣ-тоҷикӣ // Ахбори ДДҲБСТ. – 2013. - №4 (56). - С. 226-232.
4. Ғиёсов Н.И. Сӣ мақола. – Хуҷанд: Нури маърифат, 2014. -300 с.
5. Сулаймонӣ С. Фарҳанги арабӣ-тоҷикӣ. Чопи дуюми ислоҳшуда ва иловашуда. – Душанбе: ЭР-Граф, 2016.-1563 с.
6. Русско-таджикский словарь. Под ред. члена-корр. АН СССР М.А. Асимова. – М.: Русский язык, 1985.-1280 с.
7. Щерба Л.В. Языковая система и речевая деятельность. – Л.: Наука, 1974. – 428 с.