Собрание писем Айнулкузата Хамадани в трех томах, подготовленное к изданию усилиями Алинаки Мунзави и Афифа Усайрона, содержит 159 писем, в том числе 157 писем на таджикском языке и два письма на арабском. В 81 послании для подтверждения и подкрепления своих слов и соображений Айнулкузат приводит 221 бейт на таджикском языке и 10 мисра’ (строк) арабских стихов. В 76 письмах на таджикском и двух письмах на арабском не приведено стихотворных цитат на арабском языке. Опираясь на достоверные источники и диваны стихотворений поэта, предпринята попытка определения истинных авторов и подлинных вариантов некоторых стихотворных цитат на арабском языке. На основе тщательного анализа, сопоставления и сравнения подчеркивается, что письма Айнулкузата являются не только бесподобными образцами суфийской прозы XII века по Рождестве Христа, но и могут служить достоверными источниками при подготовке, редактировании и корректировке научно-критических изданий диванов арабоязычных литераторов. Внесены аргументированные уточнения в некоторые соображения автора труда о жизни и творчестве Айнулкузата, Рахима Фарманиша.
Айнулкузат Хамадани, письма, арабские стихи, Алинаки Мунзави, Афиф Усайрон, перевод, редакция, сравнение и сопоставление
1. Буҳтурӣ. Девон-ул-Буҳтурӣ. Таҳқиқ ва шуруҳу таълиқи Ҳасан Комили Сирафӣ. –Қоҳира: Дор-ул-маорифи Миср, 1964. -3173с.
2. Воиз, Саид. Абёти арабии номаҳои Айнулқузоти Ҳамадонӣ //Фаслномаи Донишкадаи адабиёт ва улуми инсонӣ (Донишгоҳи Хоразмӣ), вижаномаи тахассусии забон ва адабиёти форсӣ, давраи 11, шумораи 42-43. –Теҳрон, пойиз ва зимистони 1382. –С. 51-73
3. Воиз, Саид. Абёти арабии номаҳои Айнулқузоти Ҳамадонӣ//Фаслномаи “Матнпажӯҳии адабӣ”. Маҷаллаи забон ва адаб, вижаномаи адабиёти форсии Донишкадаи адабиёти форсӣ ва забонҳои хориҷии Донишгоҳи аллома Таботабоӣ, давраи 8, шумораи 21. –Теҳрон, пойиз, 1383. -С.1-27
4. Воиз, Саид. Абёти арабии номаҳои Айнулқузоти Ҳамадонӣ (бахши дувум, қисмати аввал) // Фаслномаи “Пайки нур”- и Донишгоҳи Паёми нур, давраи 2, шумораи 3. –Теҳрон, пойиз, 1383. –С. 52- 60
5. Воиз, Саид. Абёти арабии номаҳои Айнулқузоти Ҳамадонӣ (бахши дувум, қисмати дувум)// Фаслномаи “Матнпажӯҳии адабӣ”. Маҷаллаи забон ва адаби Донишкадаи адабиёти форсӣ ва забонҳои хориҷии Донишгоҳи аллома Таботабоӣ, давраи 10, шумораи 27. –Теҳрон, баҳор, 1385. –С. 33-46
6. Деҳхудо, Алиакбар. Луғатнома. Зери назари Муҳаммад Муин. -Теҳрон: интишорот ва чопи Донишгоҳи Теҳрон, 1329 ҳ.ш. Ҷилди 24. -206с.
7. Деҳхудо, Алиакбар. Луғатнома. Зери назари муҳаммад Муин. –Теҳрон: Сирус, 1339 ҳ.ш. Ҷилди 38, -565с
8. Деҳхудо, Алиакбар. Фарҳанги мутавассити Деҳхудо. Дар ду ҷилд. Зери назари дуктур Саид Ҷаъфари Шаҳидӣ. Ба кӯшиши Fуломризо Ситуда, Эраҷ Меҳракӣ ва Акрам Султонӣ. - Теҳрон: Интишороти Донишгохи Теҳрон, 1385. Ҷилди аввал, –С.1-1615, ҷилди дувум, -С.1616 -3224.
9. Қуръони карим. Матни асл ва тарҷумаи маъноҳои он ба забони тоҷикӣ. Матни тарҷумаи тоҷикӣ ва тавзеҳоти Муҳаммадҷон Умаров. - Душанбе: «Эр-граф», 2011. - 640 с.
10. Маҷнун Лайлӣ. Девону Маҷнун Лайлӣ. Ҷамъу таҳқиқ ва шарҳи Абдусаттор Аҳмад Фироҷ. Мактабату Миср. Бидуни соли нашр. -268 с.
11. Соҳиб ибни Аббод, Девон. Таҳқиқи Шайх Муҳаммадҳасан оли Ёсин. Нашри дувум. –Бейрут, 1394ҳ.-1974м. -338с.
12. Фарманиш, Раҳим. Аҳвол ва осори Айнулқузот. –Теҳрон: Асотир, 1392. –385 с.
13. Ҳамадонӣ, Айнулқузот. Номаҳо. Ҷилди аввал. Ба эҳтимоми дуктур Алинақии Мунзавӣ, дуктур Афифи Усайрон. -Теҳрон: Асотир, 1377. - 480 с.
14. Ҳамадонӣ, Айнулқузот. Номаҳо.Ҷилди дувум. Ба эҳтимоми дуктур Алинақии Мунзавӣ, дуктур Афифи Усайрон. -Теҳрон: Асотир, 1377. - 488 с.
15. Ҳамадонӣ, Айнулқузот. Номаҳо.Ҷилди саввум. Ба эҳтимоми дуктур Алинақии Мунзавӣ. -Теҳрон: Асотир, 1377. -444 с.